gradual erasure of subjectivity: a study of samuel beckett’s trilogy in the light of postmodernism

ساموئل بکت بیشتر از هر نویسنده دیگری در نیم? دوم قرن بیستم با گفتارش زمان? ما را به آستان? از هم پاشیدگی کشانده است، آستانه ای که در آن مدرنیته با سرانجام گریزان اما غیرقابل اجتناب خود مواجه می شود. در این تحقیق روی مفهوم فردیت و محو آن در دوران پسامدرن تاکید شده و در طی آن سعی شده است که فردیت مدرن و پسامدرن در رمان های سه گانه بکت بررسی گردد. تحقیق حاضر یک بررسی کتابخانه ای و کیفی بر روی سه رمان انتخابی از ساموئل بکت یعنی مالوی، مالون می میرد، و نام ناپذیر است. در این تحقیق بعضی از تئوریهای فردیت در این سه رمان بررسی شده و از آراء برخی نظریه پردازان مثل رنه دکارت، مارتین هایدگر، امیلی بن ونیست، ژاک لاکان، و منتقد پسامدرن ایهاب حسن که ایده های آنها مربوط به حوزه فردیت و پسامدرنیسم می شود استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که محو فردیت به عنوان فرایندی مداوم در طول رمانهای سه گانه بکت ادامه دارد؛ همچنین این مطالعه دلایلی ارائه می دهد که تمام شخصیت ها در این سه گانه در واقع شخص (سوژه) واحدی است که فرایند از هم پاشیدن را شروع می کند؛ در این فرایند او به تدریج متلاشی می شود، حافظه و اجزای بدنش را پیوسته از دست می دهد، و سرانجام تقریبا به نیستی می رسد. با نشان دادن این فرایند و چنین شخصی این تحقیق گذاری از مدرنیسم به پسامدرنیسم در سطح فردیت را اثبات می کند، بدین معنی که فردیت نگاشته شده در ابتدای سه گانه فردیتی مدرن است، ولی در انتهای سه گانه و بعد از گذار به فردیتی پسامدرن تبدیل می شود.